Pengenalan
Tuhan telah membekalkan rasul terakhir iaitu
Nabi Muhammad SAW dengan banyak mukjizat untuk membuktikan kebenarannya sebagai
utusan Allah. Allah juga telah membekalkan kitab terakhir Al-Quran dengan
beberapa mukjizat untuk membuktikan bahawa Al Quran dalam kalam Allah,
diwahyukan kepada nabi dan bukan ditulis oleh manusia biasa. Al-Quran adalah
kitab petunjuk bagi seluruh manusia yang di dalamnya juga mengandungi
penjelasan sebagai petunjuk. Bukti-bukti itulah yang kita katakan sebagai
mukjizat kerana dengan bukti-bukti ini manusia tidak dapat mengingkari
kebenaran isi Al-Quran.
Al-Quran merupakan satu satunya kitab samawi
yang jelas dan tegas menyatakan bahawa tidak seorang pun yang mampu
mendatangkan kitab sepertinya mahupun seluruh manusia dan jin berkumpul untuk
melakukan hal itu. Selain itu, mereka tidak akan mampu menyusun mahupun hanya
sekadar sepuluh muka surat sahaja. Oleh sebab itu, tidak diragukan lagi bahawa
Al-Quran telah membuktikan pengakuannya sebagai mukjizat. Sebagaimana rasul
SAW, pembawa kitab ini telah menyampaikan kepada umat manusia sebagai mukjizat
yang abadi dan bukti yang kuat diatas kenabiannya hingga akhir masa.
Pengertian Mukjizat
Perkataan
’mukjizat’ berasal daripada perkataan arab iaitu ”عجز”
yang membawa maksud lemah. Mukjizat dari sudut bahasa membawa maksud “yang
melemahkan”. Menurut Ustaz Kariman, mukjizat dari segi bahasa bermaksud kekuatan
untuk menjadikan orang lain lemah yang begitu ketara. Ini dimiliki oleh
Al-Quran mulai daripada ayat pertama hingga akhir ayat di mana baik dari segi
bahasa mahupun dari segi pemberitaannya yang telah berlaku dan yang akan
berlaku. Dari segi istilah agama pula mukjizat ialah sesuatu yang luar biasa
yang dapat melemahkan manusia dan diluar kemampuan serta tidak mampu dilakukan
oleh mana-mana manusia pun. Mukjizat boleh dibahagikan kepada dua bahagian
iaitu Mukjizat Khisi (حسي )
dan Mukjizat Maknawi ( معنوي ).
Pengertian Al-Quran
Perkataan Al-Quran berasal dari kata dasar
‘Qara-a’ yang bererti pengumpulan, penyatuan dan gandingan. Al-Quran juga
berasal dari perkataan ‘Qiraah’ yang boleh diertikan sebagai gabungan
huruf-huruf dan kalimah-kalimah di antara satu sama lain di dalam pembacaan
yang tersusun. Perkataan
Al-Quran pada asalnya sama erti dengan perkataan ‘Al-Qiraah’ iaitu ‘Qara-a,
Qira-atan, Qura-anan’. Firman Allah SWT dalam surah Al-Qiyamah ayat 17 hingga 18
yang bermaksud:
“Sesungguhnya Kamilah yang berkuasa mengumpulkan Al-Quran itu
(dalam dadamu), dan menetapkan bacaannya (pada lidahmu); Oleh itu, apabila Kami
telah menyempurnakan bacaannya (kepadamu, dengan perantaraan Jibril), maka
bacalah menurut bacaannya itu.”
Berdasarkan firman Allah di atas, ia menjadi gelaran yang khusus
kepada kitab yang diturunkan Allah SWT kepada Nabi Muhammad SAW. Di samping
itu, ada sebahagian ulama’ yang menjelaskan bahawa gelaran Al-Quran sebenarnya
kembali kepada isi Kitab Allah tersebut yang mengumpulkan segala apa yang ada
di dalam kitab-kitab yang diturunkan Allah kepada nabi-nabi sebelum baginda SAW.
Demikianlah pengertian Al-Quran dalam Bahasa Arab yang antara lain bermaksud
pengumpulan, gandingan serta penyatuan dan bacaan.
Manakala daripada segi istilah pula, ada berbagai definasi yang
telah diutarakan oleh ramai ulama. Namun, di antara pengertiannya yang terbaik
dari sudut istilah ialah kalam Allah yang merupakan mukjizat yang diturunkan
kepada Nabi Muhammad SAW melalui malaikat Jibril yang disampaikan secara
mutawatir dan membacanya adalah satu ibadah. Justeru itu, salah satu sifat atau
ciri Al-Quran ialah Al-Qu’an merupakan suatu mukjizat yang mana semua makhluk tidak
mampu menandinginya.
sy ada ambil mklumat drpd blog saudara. Mohon dihalalkan
ReplyDeletesy ada ambil mklumat dari blog akh..mohon dihalalkan
ReplyDelete